Czerwony Kruk

Wielu ludzi, których spotykam w przestrzeni internetowej mierzy się z wszelakimi problemami. Zatrważające jest w tym to, ze najczęściej oni sami sobie stawiają diagnozy. Z takimi diagnozami spotykam się ja, mimo tego, że sam mam zdiagnozowane jeszcze za dzieciaka jakieś tam tematy, aczkolwiek nie uprawiam z tego tytułu polityki w stosunku do innych ludzi. Natomiast tych, których spotkałem wręcz się szczycą tym, ze albo chorują na depresję, albo na ADHD. Wydaje mi się, ze tak większość, to zwykłe czcze pierdolenie, a najprawdopodobniej próba wyjaśnienia sobie przyczyny swoich problemów o ile takie występują. W imię wyjaśnienia, boli mnie w plecach, to musi być rak. Prawdopodobnie są ludzie, którzy mają te ADHD, albo chorują na depresję, ale reszta osób to zwyczajni symulanci. Tak wynika przynajmniej to z mojej obserwacji, bo jak można dyskutować z kogoś odczuciami na temat samego siebie?!

 

Mógłbym napisać, że ilu bym ludzi spotkał na świecie tyle bym mógł usłyszeć kłamstw. Wiem, że część ludzi jest świadoma, ze może mówić co chce i jest to cięzko weryfikowalne. Więc poznałem bardzo dużo inżynierów, władców nieruchomości, aut, zegarków i wszystkiego innego. Zostaje tylko wierzenie, jak się tego nie da sprawdzić. Mnie to nawet nie rusza, traktuje to jak bajki, zwyczajnie bajki bez pokrycia. Zresztą co to wnosi do rozmowy? Praktycznie nic. Jednak co istotne! ludzie nie potrafią kłamać w czymś czego nie wiedzą, wiedza na temat czegoś jest weryfikowalna. Ilu spotkałem kłamców, którzy podawali się za żołnierzy, pracowników biurowych i wieszczy znania się na wszystkim. Przez zadawanie zwykłych niezbyt skomplikowanych pytań, można łatwo prześwietlić daną osobę, bez wielkiego wysiłku, jak się zna trochę temat. Przynajmniej to w tym wszystkim kłamstwem okazać się wcale nie musi.