W życiu spotkałem trochę ludzi, część trzymam blisko przy sobie, a innych odrzucam. Odrzucam ponieważ nie są warci mojego czasu. Jakiś czasem wróciła do mnie jedna z muz. Trochę wydoroślała. Nie, w sumie to nie. Lepiej to ujmuje to, że czas minął dla niej. Ona raczej tkwi w pustce, po dziś dzień, nie potrafiąc się nigdzie odnaleźć. Mieszkała w Polsce, było jej źle. Zła Polska, nie dała wykształcenia, nie dała wolności. Poleciała do Hiszpanii za chłopakiem, bo miłość to najsilniejszy narkotyk. Jej facet był jej fundatorem, właściwie to utrzymywał ją jak pasożyta, żyła z jego kasy dając w zamiast dupe i kotlety. Przez blisko 2 lata w Hiszpanii, co wyniosła? Niewiele, nie poznała języka, nie zaoszczędziła żadnej kasy. A no tak, nie mogła, przecież nie znała języka. Przyszedł okres korony, z nudów napisała do mnie - przypomniała sobie o starym zjebie, co wiecznie zajmował się dupami i kiedyś i ona była jego oczkiem w głowie. A otóż była. Moja znajoma po powrocie okazała się mocno skoncent